نه اینکه لیلی تمام شده باشد نه ! اما دیگر گذاشـتمـش کنار.به من چه که بخواهم زندگی یکی بدبخت تر از خودم را به یدک بکشم؟بامداد او هر روز بزرگ تر از روز قبل میـشود.
او دیگر برای خودش مردی شده است و یاد گرفته است که سر نگاتیوهای سوخته اش داد نکشد.تا حالا هم که نوشـتمـش به این خاطر بود که دست از دلم برنمـیداشت.
شب ها ناله هایـش سـمفونی خوابهایم بود.به خودم گفتم:تمامش کن! زن زندگی خودت باش.او را به مرد نداشـته اش بسـپار و به دستهای پیر شده اش در آب فکر نکن.
دوست داشـتن دلیل خوبی برای ادامه ی لیلی نیـست.بگذار همچنان که همچنان است به زیر سقـف بارانزایـش سیگار دود کند.
مجنون او رفته است که نیاید...