چیزهایی هست که مرا کسل میکند/.مثل آدمهای اطرافم که همه شبیه به هم اند،یادگرفته اند
روشنفکر باشند و در یک جمع اظهار نظر راجع به فلان گروه موسیقی یا فلان کتاب به قلم فلان
نویسنده بکنند.بلاگر ها به غیر از چند تا همه فتوکپی هستند از فروغ و شاملو.(که به راستی
به گرد پای این ها هم نمیرسند.)!!!
چیزهایی هست که مرا خسته میکند/.تلویزیون را که روشن میکنم جنازه های تکه تکه ی کودکان
و ویرانه ها چشمانم را به سیاهی میکشاند.از غم بیزارم.بی تعارف بگویم برایم وطن دوستی و
میهن پرستی هیچ مفهومی ندارد.همیشه هم میگویم.اگر جنگ شود من آدم چکمه پوش نمیشوم.
میتوانید هرچه میخواهید فکر کنید.من در زندگی دنبال آرامشم.و جنگ و جنگ و جنگ..../.آرامش را
به خواب هم نمیبیند.
اینجور وقتها آشپزخانه پناهگاهی میشود و من زن بی سلاح این جنگ.ظرف ها را میسابم و
کلاس عکاسی فکر میکنم.چقدر سبکم.چقدر...!/انگار از دیروز به خود نزدیک ترم و از یاد برده ام
اشکهایم را.


هوا امروز ابری بود.دو شاخه گل مریم گذاشتم روی پیشخان گلفروشی و گفتم میبرمشان.
آقای گل فروش گفت:برای منزل میخوایین؟درستش نکنم؟...گس شد دهانم.گفتم:بله!
گل های مریم را برای خانه ام خریدم.خانه ای که تو را ندارد.و صدای خنده های سینا از هیچ
جایش به گوش نمیرسد.