شماها چقدر از دنیایتان توقع دارید.حتی وقتی دارید عکس های گذشته ی تان
را مرور میکنید توی دلتان میگویید کاش فلانی همانی بود که میخواستم و فکرش را
میکردم.و حتی لحظه یی فکر نمیکنید این خیلی زیاد خواستن است از دنیایی که من
حتی برای یک خواب راحت هزار بار شکر میکنم همان خدایی را
که میگویید نیست.همین میشود که وقتی هنوز جوانید تار موهایتان یکی یکی سپید
میشود و خنده هایتان کمرنگ تر.همین میشود که وقتی به هم میرسید حرف هایتان
وقتی زود تمام میشود یک سکوت غمگینی فضا را سنگین میکند و شیشه های ماشین
را پایین و صدای موزیک را زیاد تر میکنید.
شماها خیلی از خودتان کم توقعید و همین است که چنگ میزنید به گذشته ها
و تقصیر آدمهای دوروبرتان.