*روی شیشه ی بخارگرفته ،با سرانگشتم قلبی را میکشم که به همه چیز شبیه است جز قلب.بعد کتف دست راستم
که از درد میخواهد بیافتد را جمع وجور میکنم و تو فکر میکنی که چقدر این روزها بهانه میگیرم.هی توی دلم
برایت غش میکنم و میگم:این فوق العاده است که این همه میخوامت.هروقت میبینمت لذت میبرم.سرت را تکان
میدهی به نشانه ی تایید.خوب همه چیز خوب است که.چه دردی دارم؟مریضم.این چندوقت خیلی مریض شدم
وضعیف.دوکیلوکم شدم الکی.استخوان هام وقتی روی تخت غلط میخورم چلق چلق صدا میده.






*یک کفش خیلی خوشگل هم خریدم تازه.انقدر احمقه.صبح اصلا به کیف این که پام کنم چشممام را باز میکنم.
البته به عشق تو هم!باور کن که خیلی دنیا ترسناکه.کفش جدیدم هم به همین خاطر دو تا بند بلند داره که دور
مچ پام بپیچمش و حس امنیت کمی آرومم کنه.بیا بریم جاده تندرستی باشگاه انقلاب.یادته کوچولو که بودم
اونجا تنها جای خوب دنیا بود که میتونستم برات بلند بلند نامه هامو بخونم و لپ هام گل بندازه؟اصلا دلم
کلی برای خود قدیمم تنگ شده.شاید به خاطر همینه که ابروهامو گذاشتم پربشه.با صورت کودکانه میشه
بلندترین خنده های دنیا را کرد.از اون خنده ها که آخرش مثله بادوم،تلخ میشه.چشمات خیس میشه.
دلت یه بغل محکم میخواد.







*دلم برای انحناهای تنت تنگ شده.